بیطرفی، مهمترین گزینه سیاست امنیتی فنلاند در سالهای بین دو جنگ و بعد از جنگ جهانی دوم بوده است. برخلاف سوئد که بیطرفی آن، فرهنگی و برآمده از خواست نیروهای اجتماعی داخلی و نیازهایی شبیه به دوری جستن از منازعات برای حفظ ثبات اقتصادی و صنعتیسازی بوده است، بی طرفی فنلاند یک «بیطرفی طراحی شده» و در راستای سیاستهای روسیه بود که بهمنظور پاسخگویی به موارد ضروری سیستم امنیتی جنگ سرد، طراحی شده بود.