در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۳ مطلب
البته یک دلخوری هم از این فیلم داشتم که من و حسین علیزاده با روانشاد حاتمی شرط کرده بودیم که ایشون مطلقا حق ندارد صدای من را روی تصویر کسی بگذارد چون مردم این صدا را می شناسند. به ایشون گفتم« شما فقط از دور می توانی نشان بدی که یه آدمی دارد می رود و صدای من هم پخش شود» که البته به عهد خود وفا نکرد آقای حاتمی.
در کنار «باشو غریبه کوچک»، آثار دیگری نیز وجود دارد که هر یک به گونه‌ای مفاهیم مختلفی از سینمای ایران را به تصویر می‌کشند. از «مسافران» تا «دونده»
حاتمی در بخشی از این گفت‌وگو می‌گوید زمانی که نمایشنامه «آدم و حوا» را نوشته، کسانی که آن را خواندند فکر کردند یکی از کارهای «چخوف» است و علی حاتمی مترجم آن است.
در این گزارش داستان عشق علی حاتمی به زری خوشکام در هنگام ساخت فیلم ساخته نشده مترسک به تهیه‌کنندگی محمد‌علی فردین روایت شده.
شهرک سینمایی غزالی در جاده مخصوص کرج، در منطقه‌ای ساکت و دور از هیاهو واقع شده است. احداث شهرک سینمایی غزالی سال ۱۳۵۸ در بزرگراه کرج به طرح و پیشنهاد شادروان علی حاتمی، کارگردان شهیر سینمای ایران آغاز شد و اگر خلاقیت این هنرمند نبود، شاید این شهرک همچون گنجی با ارزش برای هنرمندان باقی نمی‌ماند. شهرک سینمایی تلویزیونی ایران یا همان شهرک غزالی بزرگ‌ترین میراث سینمایی است که نتیجه تلاش هنرمندانه دستان توانمند زنده‌یاد علی حاتمی است. این شهرک با وسعتی که پیدا کرده به یک شهر بزرگ تلویزیونی و…
نکته قابل توجه این پوستر که از نگاه کاربران و مخاطبان فضای مجازی دور نمانده است؛ شباهت این تصویر به تصاویر است که برای تبلیغات کلینیک‌های پوست و زیبایی به کار می‌رود. به نظر می‌رسد این تصویر بیشتر برای توجه به برطرف کردن چین و چروک‌های صورت بازیگر فیلم مادر طراحی شده است.
در مراسم رونمایی از پوستر جشنواره فیلم فجر، درباره دلایل انتخاب فیلم «مادر» علی حاتمی برای این اعلان صحبت شد.
در ادامه تصویری کمتر دیده شده از «علی حاتمی، کامران قدکچیان و فروزان» را در پشت صحنه فیلم قلندر و در سال ۱۳۵۱ مشاهده خواهید کرد.
در ادامه تصویری کمتر دیده شده از «جمشید مشایخی و علی حاتمی» را در پشت صحنه سریال هزاردستان؛ و در سال ۵۱ مشاهده خواهید کرد.
علی حاتمی گفت: «در طی این سال‌ها هیچ گاه ادعا نکرده‌ام که مورخ هستم، یا قصد دارم تاریخ را به شکل کرونولوژیک یا حتی از روی فلان نسخه تاریخی یا فلان متن مکتوب به تصویر بکشم. شاید روزی بخواهم یا دست به انجامش بزنم، اما تاکنون نگفته‌ام و مستند هم نساخته‌ام. من همیشه نسخه خودم را از وقایع تاریخی، اجتماعی، فرهنگی ـ در مواردی که موضوع فیلم یا قصه‌ام در یک زمان یا مکان تاریخی مشخص رخ داده است ـ ساخته‌ام.»
