در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۳۹ مطلب
رومینا پرز، سفیر بولیوی از اختصاص دادن یکی از مهم‌ترین خیابان‌های بولیوی به اسم سردار سلیمانی خبر داد. سفیر بولیوی در ایران در بازدید از نمایشگاه توانمندی‌های شهری گفت: برای من باعث افتخار است که در این نمایشگاه دختر سردار سلیمانی را دیدم و با هم به این نتیجه رسیدیم که به صورت ادواری جلسات دیگری در زمینه‌های مختلف داشته باشیم.
تیمی متشکل از باستان شناسان اروپایی با استفاده از اسکنر‌های لیزری از راه دور که روی هلیکوپتر‌ها نصب شده بودند، بقایای سکونتگاه‌های گسترده‌ای را در اعماق نفوذ ناپذیر جنگل‌های آمازون در بولیوی کشف کردند.
به دلیل ازدحام جمعیت و بهمن انسانی که پس از شلیک یک گاز اشک‌آور در دانشگاه پوتوسی بولیوی رخ داد، ۴ نفر کشته و بیش از ۵۰ نفر زخمی شدند. ۵۰۰ دانشجو برای برگزاری انتخابات شورای دانشجویی در سالن ژیمناستیک دانشگاه جمع شده بودند و در حالی که بحثی میان دو گروه دانشجویی بالا گرفته بود، یک گاز اشک‌آور شلیک شد. همین اتفاق کافی بود تا به خاطر تلاش دانشجویان برای فرار، چندین کشته و زخمی بر جای بماند. شلیک‌کننده گاز اشک‌آور هنوز شناسایی نشده است.
نقاشی‌های دیواری توسط هنرمندان یا گروه‌های مختلف، دیوار‌های محله چولوما، یکی از رنگارنگ‌ترین منطقه‌های لاپاز پایتخت بولیوی را تزئین می‌کنند. شخصیت‌ها و مکان‌های مختلف بولیوی در نقاشی‌ها به تصویر کشیده می‌شوند و هدف آن فراهم کردن فضای بیشتر برای هنرمندان مختلف است.
زنان بومی بولیوی با پوشیدن دامن‌های بلند و مو‌های بافته شده بلندبه رینگ کشتی کج رفته و سری مسابقات کشتی موسوم به چولیتا را برگزار کردند.
ال تیو چهره‌ای ترسناک دارد و همیشه سیگاری که در دهان او گذاشته می‌شود. سالی یک بار، معدنچیان منطقه اورورو در غرب بولیوی، گرد هم می‌آیند تا برای دلجویی از ال تیو قربانی بدهند. می‌گویند خدای خشمگین است.
صاحب این خانه می‌گوید که این مجسمه‌ها کنایه‌ای از زندگی در معادن بولیوی در قرن‌ها پیش و دوره استعمار اسپانیا است، زمانی که مردمان بومی را می‌ترساندند و مجبورشان می‌کردند که برای یافتن نقره حفاری کنند.
گروهی از زنان کوهنورد بولیویایی پس از صعود به رشته کوه‌های هوآینا پوتوسی در نزدیکی لاپاز، پایتخت بولیوی، در ارتفاع ۵۸۹۰ متری از سطح دریا در یک مسابقه فوتبال شرکت کردند. گروه کوهنوردی زنان بولیویایی از زمان تاسیسش در سال ۲۰۱۵ تاکنون به نمادی برای برابری مردمان بومی تبدیل شده است.
دلفین‌ها این مار بخت برگشته را با دهان منقاری خود در رودخانه به این طرف و آن طرف می‌کشند.
