حافظ

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد ...

گریه و خنده عشاق ز جایی دگر است ...

گیسوی چنگ ببرید به مرگ می ناب ...

مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما ...

زین دایره مینا خونین جگرم می ده ...

بی مهر رخت روز مرا نور نمانده است ...

در این سراچه بازیچه غیر عشق مباز ...

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود...

فتنه می بارد از این سقف مقرنس برخیز ...

با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست...