رنج کشیدن

زیر سایه روز مبادا: چرا حال را فدای آینده می‌کنیم؟

با همه انتظاری که برای روز مبادا داریم و برایش آینده‌نگری، برنامه‌ریزی و هزینه می‌کنیم، ممکن است هرگز نیاید و مبادِ آن محقق شود.

چرا گاهی رنج‌کشیدن را انتخاب می‌کنیم؟

کمتر کسی از ما هست که، داوطلبانه، در جست‌وجوی زندگی خوب از تعلقاتش دل بکند، اما زیاد پیش می‌آید که دنبال تجربه‌های منفیِ خفیف‌تری برویم، هم تاحدی به‌خاطر تأثیر متحول‌کننده‌شان و هم تاحدی به این خاطر که شاید فقط بخواهیم بعد‌ها هم آن تجربه‌ها را داشته باشیم. می‌خواهیم آن‌ها را در حافظه ذخیره کنیم تا در آینده مصرفشان کنیم. سنکا، فیلسوف رواقی رومی، می‌گوید «چیز‌هایی که زمانی تحملشان دشوار بوده به‌خاطرآوردنشان شیرین است». چنین تجربه‌هایی بخشی از همان چیزی هستند که ما اسمش را زندگی معنادار می‌گذاریم.