طبق برآورد دانشمندان تا پنج میلیارد سال دیگر، با اتمام منابع هیدروژن خورشید، ستاره بزرگ منظومه شمسی، کره زمین و دیگر سیارات سر راهش را می‌بلعد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۷۰ مطلب
طبق برآورد دانشمندان تا پنج میلیارد سال دیگر، با اتمام منابع هیدروژن خورشید، ستاره بزرگ منظومه شمسی، کره زمین و دیگر سیارات سر راهش را می‌بلعد.
تصاویر جدید و بی سابقه‌ای از سطح خورشید با جزئیاتی باورنکردنی منتشر شده است. تلسکوپ خورشیدی «دانیل ک اینوی» تصاویری جدید از سطح خورشید منتشر کرده که لکه‌های سیاه روی آن به بزرگی زمین است. نخستین بار است که این تلسکوپ جدید توانسته از لکه‌های سیاه روی سطح خورشید تصویربرداری کند. شکل ظاهری لکه‌ها شبیه به کندوی زنبور عسل است یا شبیه به شعله‌های آتش است.
سیاره فراخورشیدی LP ۷۹۱-۱۸d به دور یک ستاره کوتوله سرخ کوچک در فاصله ۹۰ سال نوری از ما در صورت فلکی پیاله در نیم‌کره جنوبی آسمان می‌چرخد.
اولین حفره که در ۲۳ مارس مشاهده شد، ۳۰ برابر زمین است که باد‌های خورشیدی فراوانی را منتشر و شفق‌های قطبی خیره کننده‌ای را در جنوب آریزونا ایجاد کرد. هر دو حفره توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا که خورشید را مطالعه می‌کند، رصد شده است.
این ستاره در سال ۱۸۶۰ توسط منجمان آلمانی شناسایی شد و در ابتدا «BD-12 5055» نامیده شد. این اَبَرستاره قرمز رنگ که درخشش زیادی هم دارد، در فاصله ۹۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و جزء صورت فلکی اسکاتوم است.
ناسا می‌گوید: «تصاویری مانند این می‌تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چرا جو بیرونی خورشید (تاج) حداقل ۱۰۰ برابر گرم‌تر از سطح آن است.»
برجستگی‌های خورشیدی متشکل از هیدروژن و هلیوم هستند و با خارج شدن از جو خورشید، پلاسما آزاد می‌کنند. درحالی‌که در مورد علت این پدیده سردرگمی‌هایی وجود دارد، اما می‌تواند مربوط به معکوس شدن میدان مغناطیسی خورشید باشد.
ماموریت مدارگرد خورشیدی آژانس فضایی اروپا ممکن است در سال‌های آینده این پدیده عجیب را توضیح دهد. این ماموریت که در حال گرفتن تصویر از خورشید از داخل مدار عطارد است، به زودی مدار آن تا ۳۳ درجه کج خواهد شد.
ناسا رشته‌های خورشیدی را به عنوان ابر‌هایی از ذرات باردار توصیف می‌کند که بر فراز خورشید شناور هستند و توسط نیرو‌های مغناطیسی به آن متصل می‌شوند. آن‌ها به صورت رشته‌های دراز و ناهمواری ظاهر می‌شوند که از سطح خورشید بیرون می‌آیند.
