یک روزنامه اصولگرا نوشت: انتقاداتی که در روزهای گذشته علیه سیاستمداران مطرح شده به جای آنچه به مثابه آبی بر آتش شعله‌ور رادیکالیسم در فضایی سیاسی کشور عمل کند، هیزمی به این آتش اضافه می‌کند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۲۷۰ مطلب
حسن روحانی با نام پیشین حسن فریدون متولد نهم دی ماه ۱۳۲۷ در شهر سرخه استان سمنان ، روحانی و رئیس جمهور سابق ایران است. او همچنین نماینده مردم استان تهران در مجلس خبرگان رهبری مشغول به فعالیت می‌باشد. روحانی همچنین سابقه پنج دوره نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی ، عضویت و ریاست شورای سرپرستی سازمان صدا و سیما ، مسئولیت‌های نظامی در جنگ تحمیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایرا ن و ریاست مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام را نیز در کارنامه دارد.
زندگی و تحصیلات
حسن روحانی در سال ۱۳۲۷ در شهرستان سرخه استان سمنان و در خانواده‌ای هفت نفره زاده شد. پدر او اسدالله فریدون از بازاریان محل و از افراد نزدیک به جریان‌های مذهبی مخالف رژیم پهلوی بود. حسن روحانی پس از اتمام دوره دبستان به خواست پدر، به تحصیل مقدمات علوم دینی در حوزه علمیه سمنان روی آورد که از این طریق نیز با برخی مبارزان انقلاب اسلامی آشنا شد. وی در سال ۱۳۴۰ برای تکمیل تحصیلات دینی خود راهی شهر قم شد تا در حوزه علمیه این شهر دروس حوزوی خود را دنبال کند. در این دوران قم مرکز فعالیت‌های مبازران بزرگ مذهبی بر ضد رژیم پهلوی همچون امام خمینی (ره) ، شهید مرتضی مطهری و شهید محمد بهشتی بود. او همزمان با تحصیلات حوزوی در سال ۱۳۴۸ به دانشگاه تهران راه یافت و در سال ۱۳۵۱ دانش‌نامه لیسانس خود را در مقطع کارشناسی در رشته حقوق قضایی اخذ کرد. وی پس از انقلاب نیز تحصیلات آکادمیک خود در اوایل دهه ۷۰ و در کشور انگلستان ادامه داد تا اینکه موفق شد کارشناسی ارشد خود را در رشته حقوق عمومی و دکترای خود را در رشته حقوق اساسی، در سال ۱۳۷۷ اخذ کند.
مبارزات سیاسی قبل از انقلاب
حسن روحانی با ورود به شهر قم در سال ۱۳۴۰ و تحت تأثیر فضای این شهر به مبارزات سیاسی برضد رژیم پهلوی به رهبری امام خمینی (ره) پیوست. پدر وی نیز از مبارزان ضد رژیم پهلوی بود که تا پیروزی انقلاب اسلامی، چندین بار توسط نیرو‌های ساواک دستگیر و به زندان افتاده بود. حسن روحانی نیز در اولین سخنرانی‌های سیاسی خود در سال ۱۳۴۴ بازداشت و سپس ممنوع المنبر شد، اما در سال ۱۳۵۶ مجددا به سخنرانی سیاسی دست زد و پس از آن از کشور خارج شد. روحانی پس از عزیمت امام‌خمینی (ره) به پاریس به محضر امام رفت و به ایشان پیوست.
مسئولیت‌ها
حسن روحانی در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی به سامندهی پادگان‌ها و همچنین بحث و گفتگو با گروه‌های مارکسیستی پرداخت تا اینکه در سال ۱۳۵۹ به عنوان نماینده مردم سمنان، در اولین مجلس شورای اسلامی حضور یافت که این مسئولیت را برای پنج دوره و تا سال ۱۳۷۹ ادامه داد. وی همزمان و تا سال ۱۳۶۲ عضویت و ریاست شورای سرپرستی سازمان صدا و سیما را نیز بر عهده داشت. با شروع جنگ تحمیلی، حسن روحانی از سال ۱۳۶۱ به عضویت در شورای عالی دفاع در آمد و طول جنگ سمت‌هایی همچون معاونت فرماندهی جنگ، فرماندهی پدافند هوایی کل کشور، ریاست ستاد قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیاء و در سال آخر جنگ، معاونت جانشین فرماندهی کل قوا، را تجربه کرد. پس از جنگ و به دنبال بازنگری در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و تشکیل نهاد شورای عالی امنیت ملی، سمت نمایندگی مقام معظم رهبری را در این شورا تا سال ۱۳۹۲ که به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد، در اختیار داشته و به مدت ۱۶ سال (از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۴) در دوره‌های ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی دبیر شورای عالی امنیت ملی بود. حسن روحانی از سال ۱۳۷۰ به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام درآمد و از دوره سوم مجلس
خبرگان رهبری به عنوان نماینده مردم استان‌های سمنان و تهران، در این مجلس حضور دارد.
ریاست جمهوری
حسن روحانی در فروردین ۱۳۹۲ با شعار دولت تدبیر و امید وارد کارزار انتخابات ریاست جمهوری شد که در نهایت موفق به پیروزی در این انتخابات و تشکیل دولت یازدهم شد. در سال ۱۳۹۶ نیز وی توانست با پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، برای بار دوم به عنوان رئیس جمهور ایران فعالیت خود را ادامه دهد. از جمله وقایع مهم دوران ریاست جمهوری او توافق هسته‌ای با قدرت‌های موسوم به ۵+۱ (برجام) و شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی ، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران به دست نیرو‌های آمریکایی در دی ماه ۱۳۹۸ و متعاقب آن موشک باران پایگاه آمریکایی عین الاسد در عراق توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود.
یک روزنامه اصولگرا نوشت: انتقاداتی که در روزهای گذشته علیه سیاستمداران مطرح شده به جای آنچه به مثابه آبی بر آتش شعله‌ور رادیکالیسم در فضایی سیاسی کشور عمل کند، هیزمی به این آتش اضافه می‌کند.
مشاور حسن روحانی ضمن انتقاد از توهین در رسانه ملی به رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم نوشت: «حال که بحمدالله برای چندمین بار اشعث و ابوموسی‌یابتان فعال شده حالا کمی هم الی‌کوهن و شکدم‌یابتان را بکار بگیرید!»
او افزود: آقای روحانی با کاری که با نظام کرد، اشعث بن قیس زمانه علیه نظام است. رجبی دوانی اظهار کرد: ظریف همان ابوموسی اشعری است؛ اشعری اعتراف کرد که سرش کلاه رفت اما ظریف اعتراف نکرد.
ایده‌های رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم با توجه به رویکردهای در پیش گرفته شده از سوی حاکمیت پس از جنگ دوازده‌روزه، از نظر عده‌ای فعالان سیاسی دور از انتظار و از نظر عده‌ای دیگر محقق‌شدنی به نظر می‌آید. به عقیده عده‌ای «استراتژی نوین ملی» نیازمند اصلاحات ساختاری گسترده است و در شرایط کنونی کشور بعید به نظر می‌رسد.
فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت، گفت: «آقای روحانی با تدبیر کشور را تا یک‌جایی آوردند، اما آنچه که مشخص است صداقت آقای پزشکیان بهتر دارد جواب می‌دهد. جنس سیاست‌ورزی‌ها فرق می‌کند. جنس سیاست‌ورزی پزشکیان، از جنس صداقت است.»
صداوسیما ۵ دقیقه از سخنرانی ۳۰ دقیقه‌ای حسن روحانی پیرامون جنگ اسرائیل علیه ایران را بازپخش کرد. صداوسیما بعد از پخش این سخنرانی، یادداشت انتقادی روزنامه فرهیختگان درباره اهداف حسن روحانی را روی آنتن خواند.
یک کار اساسی رابطه حاکمیت با مردم است. رابطه حاکمیت با مردم به این نیست که تعریف و تشکر کنیم از مردم، نه، مردم خواست‌هایی دارند، باید به خواست مردم توجه کنیم، مردم چه می‌خواهند، مردم یک چارچوب سیاسی می‌خواهند در سیاست داخلی، بر مبنای نظراتی که دارند همه افرادی که ملت و اکثریت می‌خواهند آن‌ها بتوانند کرسی مجلس را تصاحب کنند. آن‌ها بتوانند در صحنه فعال باشند.
ویدیویی از خاطره حسن روحانی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی از مکالمه عجیبش با محمود احمدی‌نژاد دوباره مورد توجه قرار گرفته که درک احمدی‌نژاد از مناسبات بین‌المللی را نشان می‌دهد. این ویدئو را می‌بینید:
«هیچ‌کدام از نمایندگانی که من توفیق شنیدن صدایشان را.. داشتم، حتی نتوانستند یک کلمه از حرف‌هایی که قرار بود بگویند، بر زبان بیاورند. چرا؟ چون وقت‌شان کم بود. چون کل وقتی را که در اختیار داشتند به سلام و صلوات، خواندن آیه و حدیث، روایت و تبریک به‌مناسبت فلان اتفاق و محکوم کردن بهمان حادثه اختصاص می‌دادند و فرصت حرف زدن پیدا نمی‌کردند.»
ناچاریم از میان شعارهای پوچ و ایران برباددهی همچون «خودکفایی» یا «استقلال غذایی» و پایداری و تاب‌آوری زیستی سرزمینی که در آن زیست می‌کنیم یکی را برگزینیم. وابستگی غذایی به بازارهای جهانی هم پدیده شگفت‌آور یا هول و هراسناکی نیست. بخش از این هراس و هول ناشی از تعریف نادرست بیان شده از «امنیت غذایی» در ایران است.
