در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۸۸ مطلب
وقتی صحبت از پناهندگی می‌شود، تقریباً در هر خانواده‌ای یک نفر هست که در بیست سی سال گذشته به جایی «پناه» برده باشد. انقلاب، جنگ و … باعث شده گروهی از جمعیت ایران در خارج از کشور در وضعیت «پناهندگی اجتماعی» زندگی کنند؛ اقامت تا پایان دوران کار، اغلب بدون تضمینی برای دوران بازنشستگی و مشروط بر اینکه دولت میزبان بتواند آنها را به کشور خودشان برگرداند.
توماس دمزیر، وزیر پیشین کشور بهار سال ۲۰۱۶ میلادی مذاکره با کشورهای شمال آفریقا را برای پذیرش پناهجویانی که از این کشورها به آلمان رفته‌اند، آغاز کرد. این مذاکرات برای جلب همکاری این کشورها برای تشخیص هویت پناهجو و صدور مدارک شناسایی افرادی بود که از آلمان اخراج می‌شوند.
کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل با توجه به این آمار خواستار افزایش تلاش‌ها برای نجات پناهجویان در دریا شده است.
دولت استرالیا لیستی غیررسمی به نهاد‌های پذیرش پناهجو داده که به موجب آن، پناهجویان ایرانی در استرالیا پذیرفته نخواهند شد.
صدها مسلمان روهینگیایی با عبور از دریا که توفانی نبود وارد بنگلادش شدند. این پناهجویان به مدت 4 ساعت روی قایقی که از چوب بامبو و دبه‌های پلاستیکی ساخته شده بود پارو زدند تا به ساحل برسند. به گفته این افراد صاحبان قایق ها برای انتقال آنها به ساحل بنگلادش پول زیادی می‌خواستند؛ به همین دلیل آنها قایق خودشان را ساختند.
