زیمل در مواجهه با طبقه دارا بر کلبی مسلکی آن‌ها تاکید می‌کند و معتقد است، چون این طبقه هیچ ارزش دیگری ندارند، با بریز و بپاش‌های مختلف می‌خواهند صاحب ارزش شوند. در ایران هم طبقه دارا دچار چنین خصوصیاتی است که زیمل از آن‌ها یاد می‌کند. پول آزادی‌بخش است، چون پول ردپای خودش را گم می‌کند.
