معلم عزیزم، این روزها میدانم دستانت خالیست، سفره ات کوچکتر پهن میشود، اما خیالت هم برای فرزندانت و هم برای همه فرزندان ایرانت آسوده نیست، اما اندیشه بینایت روزهای دور را میبینند که حاصل عمرت یعنی همین دانش آموزان کوچک امروزیاند که فردایی بهتر خواهند ساخت.