«Finch» با استفاده از المان‌های ماشینی با ارجاعات میزانسنی به آثاری، چون فیلم‌های «هوش مصنوعی ۲۰۰۱» اسپیلبرگ، «سری بیگانه» ریدلی اسکات و انیمیشن «WALL-E» اندرو استنتن به خلق سکانس‌هایی روی می‌آورد تا به جهان شخصی شده و درونی کاراکترهایش نفوذ کند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۸۶ مطلب
«Finch» با استفاده از المان‌های ماشینی با ارجاعات میزانسنی به آثاری، چون فیلم‌های «هوش مصنوعی ۲۰۰۱» اسپیلبرگ، «سری بیگانه» ریدلی اسکات و انیمیشن «WALL-E» اندرو استنتن به خلق سکانس‌هایی روی می‌آورد تا به جهان شخصی شده و درونی کاراکترهایش نفوذ کند.
آن چیزی که فیلم «گناهکار» را متمایز ساخته است، جهان صدا‌هایی است که دور تا دور این افسر پلیس یعنی کاراکتر «جو بایلور» را احاطه کرده و مخاطب نیز هر بار همراه با او برای هر صدایی که از پشت خط تماس‌های تلفنی که می‌شنود، تخیل‌پردازی قضاوتگرش را به کار می‌اندازد.
با اینکه هسته اصلی فیلم رابطه عاشقانه و مثلث رمانتیک عشقی است، اما آن چیزی که در خلال تعریف داستان کاملا مشهود است نشان دادن چشم‌اندازی زیبا وبکر از دهکده ساحلی ایرلند است که به نظر می‌رسد اساسا معرفی این منطقه به مخاطبان منظور سازندگان فیلم است.
دختری نوجوان در یک خانواده ناشنوا به دنیا آمده و به تدریج بدل شده به زبان گویای آنان در ارتباط با دیگران. روبی همیشه در خدمت خانواده است تا امکان ادامه دادن زندگی از دست نرود.
در هیچ‌کجای فیلم، هیچ‌یک از مشکلاتی که به ناشنوایی آن‌ها مربوط است توسط جامعه حل‌وفصل نمی‌شود، حتی جامعه محدودتر صنفی که قرار بوده در خدمت اعضای صنف باشد، مشکلات‌شان را افزون‌تر می‌کند. این نهاد‌ها ناکارآمدند (با آنکه شعار‌های خوبی می‌دهند) و این در صحنه دادگاه به‌روشنی آشکار است.
روایت فیلم پوست تلفیقی است از عشق و جدایی در نبرد بی‌امان خیر و شر. به راستی که افسانه‌ها خلق شدند تا جهان بی‌منطق ما را توضیح دهند که چرا در عالم هستی باید خیر و شر، روشنایی و تاریکی اینچنین مقابل یکدیگر صف‌آرایی کرده و به منازعه مشغول باشند.
در «انتهای اوین» به نویسندگی و کارگردانی محمد و مهدی تراب بیگی و تهیه کنندگی امیر سمواتی، مهدی پاکدل، رعنا آزادی ور، علی باقری، بابک کریمی، شبنم دادخواه، مهری کاظمی و فریدسماواتی به ایفای نقش پرداخته اند.
روز گذشته آرت تاکس به‌نقل از ورایتی خبر از ساخت فیلمی درباره فروغ فرخزاد، شاعر دوران‌ساز ایرانی داد. بنا بر اخبار رسیده این فیلم بیوگرافیک با نام «فروغ: زنی تنها» به کارگردانی تینا غروی ساخته خواهد شد.
کلید اتصال دو فضای مجازی و واقعی در فیلم عنصر رئالیسم جاودیی یعنی عینکیست که کاراکتر‌های «گای» و «بادی» با استفاده از آن به سیاهچاله مجازی و طعم شیرین آن ورود کرده تا با قدرت گرفتن، از خمودی ناشی از روزمرّ‌گی فائق آیند.
نمی‌توان «آنت» را به عنوان فیلمی عاقل یا رک و راست توصیف کرد و به همین دلیل، درایور مجبور می‌شود مجموعه‌ای از رفتار‌های مختلف و متضاد را در عین حال به شیوه‌ای سورئال در نقش‌آفرینی خود کنار هم قرار دهد.
