لیودا در محدوده زمین بازی فیلم «رفیق‌های عزیز» و به خواسته کونچالفسکی، گاه قدم به جاده شخصیت‌های شناخته‌شده در الگوی «بیگانه‌سازی» می‌گذارد و گاه چشم و گوش تماشاگر را به تورق برگی از تاریخ عادت می‌دهد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۹۳ مطلب
لیودا در محدوده زمین بازی فیلم «رفیق‌های عزیز» و به خواسته کونچالفسکی، گاه قدم به جاده شخصیت‌های شناخته‌شده در الگوی «بیگانه‌سازی» می‌گذارد و گاه چشم و گوش تماشاگر را به تورق برگی از تاریخ عادت می‌دهد.
قهرمان در نخستین نمایش جهانی خود در بخش رقابتی اصلی جشنواره فیلم «کن» جایزه بزرگ هیات داوران را از این رویداد سینمایی دریافت کرد.
دست‌اندرکاران فیلم «قهرمان» در نظر دارند تا پیش از شروع اکران جهانی فیلم، نمایش عمومی آن را در داخل کشور آغاز کنند و اصغر فرهادی هم چند روز قبل درخواست پروانه نمایش برای اکران فیلم «قهرمان» را به سازمان سینمایی ارائه کرده است.
فیلم «انِت» در نگاهی شخصی و منتقدانه فیلم موفقی است اگر به دام تفسیر و تحلیل کارگاهی کشانده نشود، به‌درستی آنچه او را مانند یک تخم‌مرغ در پوسته بیرونی فانتزی نگه داشته و از درون سرشار از معنا و ژرفای در هم تنیده از جنس «واقعیت-زندگی» روز است.
سرنوشت اتفاقی ژیل به عنوان یک یهودی‌تبار که در لحظه اعدام جان خود را به واسطه یک دروغ ساده نجات می‌دهد، راهگشای ورود تماشاگر به جهانی است که در مقابل پلشتی‌های جنگ، قرارداد خودساخته‌ای را برای دستیابی به آزادی ترتیب می‌دهد.
به موازات بدلکاری موجود، جلوه‌های ویژه میدانی و بصری با ظرافت و کیفیت بالایی رخ نمایی می‌کند تا بودجه ۲۲۵ میلیون دلاری تخمین زده شده برای فیلم گویای یکی دیگر از المان‌های ممیزه سینمای نئوکلاسیک در هالیوود باشد.
مطابق قوانین جدید آکادمی اسکار، فیلم‌ها درصورت اکران در کشوری غیراز کشور مبدا نیز می‌توانند واجد شرایط رقابت در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی جوایز سینمایی اسکار شوند. این موضوع از این نظر اهمیت دارد که تا پیش از این صحبت‌هایی درباره اکران «قهرمان» در ایران شده بود.
«ماشین من را بران» با تمرکز بر یک بازیگر و کارگردان سینما ساخته شده که نقش او را هیدتوشی نیشی‌یما بازی می‌کند. او مجبور می‌شود با لایه‌های زیرین ازدواج به ظاهر موفقش پس از مرگ همسرش روبه‌رو شود.
فیلم «زنی پشت پنجره» را نمی‌توانیم فیلم کاملی بدانیم، چون تعلیق، کشش و هیجان به عنوان عناصر اصلی یک تریلر روانشناختی در آن دیده نمی‌شود و با تمام قدرت فرمی، به لحاظ مفهومی و محتوایی فیلم غنی نیست و مخاطب را راضی نمی‌کند.
اساس فیلم بر دراماتیزه‌کردن آدم‌ها در یک جغرافیای ویرانه است که جنگ همه‌چیز آن‌ها را گرفته است. در این کنش و واکنش آدم‌ها با یکدیگر، مخاطب به نقاط قوت و ضعف آن‌ها پی می‌برد و کارگردان به‌خوبی نشان می‌دهد آن‌ها وقتی در یک موضع ضعف قرار می‌گیرند چه چیز‌هایی از خودشان بروز می‌دهند.