در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۸ مطلب
نخبگان و جامعه امروز ما پرحرف هستند و همچون کندوی بی‌عسل مملو از هیاهو. شاید به دلیل این غوغای برای هیچ است که برخی باور دارند جامعه ایران مستعد برآمدن فیگور بناپارتیست است که همه صداها را یک‌جا خاموش کرده و با اقتدار صدای غالب شود، غافل از اینکه جامعه ایران به لحاظ تاریخی این دوگانه آشوب و اقتدار را بارها تجربه کرده است.
«استون هرچند جانبداری سقراط از سلطنت را نکوهش می‌کند؛ اما تصریح می‌کند تناقض و شرمساری در محاکمه سقراط آن است که شهری مشهور به آزادی بیان، فیلسوفی را تحت تعقیب قرار داد که جرمی غیر از تمرین آزادی بیان مرتکب نشده بود.»
سقراط معتقد بود که اعتراف به نادانی، بزرگترین دانش است. او با دانشی که داشت در مقابل برخی افرادی که نفوذ بسیاری در جامعه و خصوصا جوانان داشتند ایستاد؛ در مقابل کسانی که مدعی بودند حقیقتی وجود ندارد.
مرگ‌هایی هستند که بدلایلی جایگاه مهمی پیدا می‌کنند. یکی از این مرگ‌ها، مرگ سقراط حکیم است. دو هزار و ۴۲۲ سال پیش در چنین روزی یعنی ۱۵ فوریه ۳۹۹ قبل از میلاد، سقراط مجبور به نوشیدن جام زهر یا همان شوکران شد.
نمایش «سقراط» برای سومین بار در ایام نوروز بر روی صحنه رفت. این اولین بار بود که نمایشی در دوره یک سال و نیمه، سه دوره اجرا را در بزرگترین تالار نمایشی ایران، تالار وحدت تجربه کرد و استقبال خوبی هم از آن شد. تا جایی که دست اندرکاران اجرای این نمایش را تا ۱۰ اردیبهشت ماه هم تمدید کردند.
