عدهای نیز معتقدند که اساسا خشم و خشونت در جهان کنونی به نسبت گذشته بیشتر نشده بلکه توسعه و پیشرفت قابل ملاحظه رسانهها و البته شبکههای اجتماعی است که سبب شده تا جلوههای عینی آن بیش از پیش در مقابل چشم افکار عمومی قرار گیرد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶۱ مطلب
عدهای نیز معتقدند که اساسا خشم و خشونت در جهان کنونی به نسبت گذشته بیشتر نشده بلکه توسعه و پیشرفت قابل ملاحظه رسانهها و البته شبکههای اجتماعی است که سبب شده تا جلوههای عینی آن بیش از پیش در مقابل چشم افکار عمومی قرار گیرد.
خشم اغلب می تواند پاسخی طبیعی به یک موقعیت دشوار باشد. هنگامی که خشم به طور مؤثر مدیریت می شود، حتی می تواند به عنوان یک نیروی مثبت عمل کند و شما را تشویق کند تا تغییراتی ایجاد کنید که مشکل را حل کند. اما مهم است که تشخیص دهیم عصبانیت بیش از حد، مزمن یا مضر است.
آنچه که در هفتههای اخیر، در ایران ما گذشت، بیش از هر عاملی (سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی که البته همه مولفههای دخیل هستند) به یک «زخم فرهنگی» برمیگردد که پیدایش آن حاصل عدم «مفاهمه» است. به جرات باید گفت، این مفاهمه کلید استحکام و انسجام کشور و نظام خواهد بود و عدم حصول آن، بسامد و دامنه «بحرانها» را بیشتر و بیشتر خواهد کرد.
اتاق خشم مکانی برای تخلیه خشم است که شما در آنجا با شکستن وسایل، هیجان خود را تخلیه میکنید.
آمارهای مربوط به رفتارهای اجتماعی نشان میدهد که در سالهای اخیر میزان خشم در افراد رشد قابل توجهی یافته است و هرچند این معزل میتواند با زمینههای مختلفی در ارتباط باشد، اما دانشمندان اخیراً موفق به کشف ارتباط میان افزایش خشم با رژیمهای غذایی امروزی شده اند.
هر انسانی در زندگی خود گاه احساس خشم میکند. خشم واکنشی عادی است و به خودی خود یک مشکل به شمار نمیرود، پاسخ رفتاری به خشم است که مسئلهساز بودن آن را تعیین میکند.
خشم هم مانند سایر هیجانات از جمله ترس، شادی، اضطراب و ... مقدار مشخص آن مفید است، اما آنچه مهم است این است که به چه میزان و شدت آن را تجربه کرده و چطور آن را مدیریت کنیم.
کسی که غرق در لذت مسموم کینهتوزی است برایش مهم نیست که به خودش آسیبی برسد یا دنیا را به هم بریزد؛ فقط میخواهد حس عداوتش را ارضا کند. ازآنجاکه کینهتوزی هزینهای شخصی نیز در پی دارد، این حس حقیر و ضداجتماعی شباهتهایی با دگرخواهی نیز دارد.
اینکه انتخاباتی که بنا به دلایل گوناگون که در حوصله این یادداشت نیست با کمترین میزان مشارکت در تاریخ جمهوری اسلامی برگزار شده است را صاحبان تریبون، پیروزی بزرگ، کمنظیر و بینظیر قلمداد کنند و رسانهای، چون صداوسیما هم بهجای واکاوی علل واقعی رویگردانی مردم از مشارکت بر طبل دیگری بکوبد، بر عصبانیت و خشم مردم میافزاید.
رد ۴۲ ساله برزیلی که این خانه خشم را راه انداخته، گفت در یک ماهی که از آغاز به کارش میگذرد، شمار قابل توجهی مشتری جلب کرده است.