در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۴۶ مطلب
یک کارشناس مسائل آمریکا گفت: آمریکایی‌ها می‌بینند که آن‌ها خود را در خاورمیانه گرفتار کرده اند و هر ساله باید مبالغ زیادی صرف حضور در این منطقه کنند و بخشی از انرژِی خود را در این منطقه صرف کنند و این موضوع آن‌ها را تا حدودی از عرصه رقابت با قدرت‌های بزرگ از جمله چین دور کرده است.
«اقدام دولت آمریکا مبنی بر ایجاد جوخه‌های مرگ در کشور‌هایی (در خاورمیانه) که به آن‌ها حمله کرده را بایستی سیاه‌ترین و تاریک‌ترین میراث این کشور در عصر پسایازده سپتامبر ارزیابی کرد. این راهبرد نه تنها در دراز مدت کارکرد عملیاتی نداشته، بلکه عملا زمینه را برای سال‌ها درگیری قومی و طایفه‌ای و ظهور دشمنانی جدید برای خودِ آمریکا نیز فراهم کرده است».
اکنون کشور‌های منطقه به خوبی درک کرده‌اند که توافق با تنها قدرت دایمی محلی به نفع امنیت ملی آنهاست. بدون شک طبیعت از خلأ بیزار است و ژاندارم جدید خاورمیانه تهران خواهد بود.
در حالی که شاهد خاتمه جنگ سرد و روند همگرایی منطقه‌ای و تردد آزاد در بسیاری از مناطق جهان و شکل‌گیری نهاد‌های مربوطه با هدف گسترش رفاه، افزایش توان منطقه در چانه‌زنی‌های جهانی و حفظ امنیت و جلوگیری از جنگ هستیم، خاورمیانه از چنین روند‌هایی به دور مانده است.
امروز اگرچه بغداد متوجه مصر و اردن و ایجاد «محور مشرق جدید» به‌عنوان وزنه متقابلی در برابر ایران شده، اما عراق کنونی به‌عنوان صادرکننده چهار‌میلیون بشکه نفت که وارداتش عمدتا از خلیج فارس انجام می‌شود، در پی ایجاد توازن در سیاست خارجی بین شرق و غرب عربی است.
«منطقه خاورمیانه از جمله مناطقی است که شدیدا تحت تاثیر بحران "تغییرات آب و هوایی" قرار گرفته و از آن آسیب دیده است. با این حال، این منطقه در زمره مناطقی است که کمترین میزان آمادگی و امکانات را جهت مقابله با این بحران دارند».
تجارت دوجانبه بین قطر و روسیه، هنوز به نسبت ناچیز است؛ اما داده‌های موجود نشانگر روند صعودی امیدوار‌کننده‌ای هستند؛ چراکه مبادلات تجاری در دو سال گذشته حدود ۴۷ درصد افزایش داشته و در سال ۲۰۲۰، به ۲۹۶ میلیون دلار رسیده است.
خاورمیانه دوبرابر میانگین جهانی گرم می‌شود و تا سال ۲۰۵۰ در مقایسه با ۵/ ۱ درجه‌ای که دانشمندان برای نجات بشریت تجویز کرده‌اند، ۴درجه سانتی‌گراد گرم‌تر می‌شود. بانک جهانی می‌گوید شرایط شدید آب و هوایی تبدیل به امری عادی می‌شود و این منطقه ممکن است هر سال با چهار ماه آفتاب سوزان مواجه شود.
هر چند به نظر می‌رسد که هنوز برخی کشور‌ها درباره سفر به بغداد و شرکت در نشست امنیتی در اواخر ماه آگوست تصمیم‌شان قطعی نیست، اما این نشست می‌تواند گامی مهم برای کنار گذاشتن سوء‌نیت‌های ایجاد شده طی سال‌های اخیر باشد و حداقل اینکه اندک امیدی ایجاد می‌کند.
ایران در محاصره کشور‌هایی است مانند خودش، کشور‌هایی که نه اقتصاد توسعه یافته‌ای دارند و نه الگوی توسعه محسوب می‌شوند. بسیاری می‌گویند شرایط ما نتیجه جبر جغرافیایی و بودن در خاورمیانه است. شاید اگر ایران به جای عراق و افغانستان، همسایه کشور‌های اروپایی بود، ناگزیر از توسعه بود. آیا واقعا چنین است؟ همسایه سرسخت چه فوایدی برای یک کشور دارد؟
