«سویا» چطور آمریکا و چین را پای میز مذاکره نشاند؟
آتش بس تجاری میان چین و آمریکا با حضور سران این کشور برقرار شده و بسیاری از کارشناسان علت این آتش بس را در موضوعاتی مختلف می بینند اما برخی هم از یک علت عجیب سخن به میان می آورند؛ سویا!
فرارو- در نشست اخیر رهبران ایالات متحده و چین، دونالد ترامپ و شی جین‌پینگ نشانه‌هایی از آتش‌بس موقت در جنگ تجاری دو کشور دیده شد. بنا بر گزارش مقامات دولتی، توافق حاصل‌شده میان دو طرف می‌تواند آغازگر نوعی بازنگری راهبردی در روابط واشنگتن و پکن باشد؛ هرچند بسیاری از تحلیلگران هشدار می‌دهند که ریشه‌های تنش در حوزه تجارت، فناوری و ژئوپلیتیک همچنان پابرجا خواهد ماند.
به گزارش فرارو، در این میان بسیاری از کارشناسان به بررسی علل این آتش‌بس پرداخته و پرسش‌های متعددی در این خصوص مطرح کرده‌اند. در میان پرسش‌های کلیدی پیرامون این تحولات، این موضوع مطرح است که در این جنگ تجاری کدام کشور موقعیت برتر را داشته و با چه چیز به این موقعیت دست یافته است؟ این پرسش‌ها، بخشی از محور گفت‌وگوی اخیر کامرون عبادی تحلیلگر ارشد مسائل بین الملل نشریه فارن پالیسی با آدام توز، ستون‌نویس نشریه فارن پالیسی است. آنچه در ادامه می‌آید، نسخه‌ای خلاصه‌شده از این گفت‌وگو است که برای اختصار و وضوح بیشتر تنظیم شده است.
«سلاح سبز» در جنگ تجاری: چرا همه‌چیز به سویا ختم می‌شود؟
کامرون عبادی در گفت‌وگو با آدام توز به تضادی در گفتمان واشنگتن اشاره کرد: از یک‌سو، جنگ تجاری با چین به‌عنوان نبردی تاریخی و سرنوشت‌ساز توصیف می‌شود، اما از سوی دیگر، مذاکرات تجاری ظاهراً بر موضوعاتی پیش‌پاافتاده مثل «سویا» و میزان صادرات آن به چین متمرکز است. این تناقض از کجا می‌آید؟
آدام توز در پاسخ گفت: در نهایت همه‌چیز واقعاً به سویا برمی‌گردد؛ چون مردم چین عاشق گوشت خوک هستند. پس از دوران اصلاحات و رشد سریع درآمدها، گله‌های خوک در چین به‌شدت گسترش یافتند و این حیوانات نیازمند تغذیه‌ای غنی از پروتئین یعنی سویا هستند. در دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰، سیاست تجاری آمریکا به گشودن بازار خوراک دام چین کمک کرد و در نتیجه، تولیدکنندگان سویا در آمریکا و آمریکای جنوبی به‌ویژه در برزیل کشت خود را برای پاسخ به اشتهای عظیم چین افزایش دادند.
به گفته‌ی توز، این مسئله شوخی‌بردار نیست: اگر تنها یک شاخص اقتصادی باشد که پکن به‌طور روزانه رصد می‌کند، آن قیمت گوشت خوک است. افزایش این قیمت، در نگاه دولت چین نشانه‌ای از تورم است. گوشت خوک در چین همان جایگاهی را دارد که بنزین برای آمریکایی‌ها دارد. او تاکید کرد که با وجود تنش‌های سیاسی، روابط تجاری همچنان ادامه دارد. تازه‌ترین داده‌ها نشان می‌دهد چین تا پایان سال جاری حدود ۱۲ میلیون تُن سویا از آمریکا خریداری خواهد کرد و این رقم در سال‌های آینده به ۲۵ میلیون تُن در سال خواهد رسید. هرچند این میزان هنوز به سطح پیش از جنگ تجاری نرسیده، اما نسبت به پایین‌ترین مقاطع، افزایش چشمگیری دارد. برای ایالت‌های کشاورزی آمریکا به‌ویژه ایالت‌های حامی جمهوری‌خواهان این خبر بسیار خوشایند است و همین امر موضوع را سیاسی می‌کند، زیرا ترامپ به رأی کشاورزان وابسته است و موفقیت در صادرات سویا برای او اهمیت انتخاباتی دارد.
در پایان، توز می‌گوید: نباید سویا را کالایی ساده یا بی‌اهمیت دانست. سویا تجسم مادی جهانی‌شدن است؛ محصولی که تقریباً همه به آن نیاز دارند. از اشتیاق میلیاردها نفر به گوشت خوک تا توازن صادرات در کشاورزی جهانی، همه‌چیز به این دانه کوچک گره خورده است.
