خروج «مشهد» از «آکبند»!
بعد از مدت‌ها خاموشی، اجازه برگزاری یک بازی فوتبال در ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد داده شد.
زیرساخت فوتبال در ایران، مدت‌هاست تبدیل به نگرانی‌ای جدی شده. در شرایطی که لیگ برتر ایران سال‌هاست عنوان حرفه‌ای شدن را یدک می‌کشد، زیرساخت این لیگ اصلا در حدواندازه‌های اسمش نیست. از همه بدتر اینکه سال به سال به جای پیشرفت، در این زمینه پسرفت شکل می‌گیرد تا فوتبال ایران دور باطل و درجا زدن را تجربه کند. نمونه بارز این اتفاقات، از دسترس خارج شدن ورزشگاه آزادی، به عنوان مهم‌ترین ورزشگاه فوتبال، در ایران است. این ورزشگاه پیر، سال‌هاست به دلیل مرمت و تعمیر به طور 100 درصدی در دسترس نیست و گفته می‌شود تا پایان سال 1405 به طور کامل از دسترس خارج خواهد شد. به غیر از ورزشگاه، وضعیت چمن سایر ورزشگاه‌های بزرگ ایران هم چنگی به دل نمی‌زند؛ به طوری که تعدادی از تیم‌های مهم، مجبور به تغییر میزبانی‌شان در چندین هفته نخست از لیگ برتر شدند.
مشهد، هست؛ ولی نیست!
در روزهایی که ورزشگاه آزادی امکان میزبانی از بازی‌های بین‌المللی را ندارد، انتظار می‌رفت ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد به طور جدی، پای کار آمده و جور آبروی فوتبال ایران را بکشد. با این حال، متولیان این ورزشگاه به بهانه‌های مختلف از میزبانی در مشهد طفره می‌رفتند. در واقع از زمانی که حضور زنان در ورزشگاه‌ها برای بازی‌های ملی و باشگاهی اجباری شده، مشهدی‌ها به طرز آشکاری، رو به بهانه‌جویی می‌آوردند تا زیر بار میزبانی نروند. آخرین باری که آن‌ها هم میزبان بودند که شبیه فاجعه بود؛ همان بازی معروف تیم ملی ایران با لبنان در مرحله انتخابی جام جهانی، که نه تنها زنان را راه ندادند بلکه به صورت آن‌ها اسپری فلفل هم پاشیدند تا یک آبرورزی بین‌المللی دیگر رخ دهد. پس از آن، دیگر بازی فوتبال مهمی در این ورزشگاه برگزار نشد. حتی زمانی که عنوان شد تیم ملی قرار است دوباره در این ورزشگاه از رقبای آسیایی‌اش میزبانی کند، اگرچه توافقات اولیه صورت گرفت؛ اما در نهایت مشهدی‌ها دوباره زیر بار میزبانی نرفتند. هرچند که آن‌ها این بار اعلام کردند خود فدراسیون قید بازی در این ورزشگاه را زد.
آن زمان مسئولان ورزشی ایران با مسئولان سیاسی – مذهبی مشهد هم به طور رودررو مذاکره کردند تا مشکلی برای میزبانی و ورود زنان به ورزشگاه پیش نیاید. با این حال، آستان قدس رضوی، به عنوان متولی این ورزشگاه ابتدا درخواست 5 میلیارد تومان و سپس درخواست 3.5 میلیارد تومان کرد تا اجازه دهد تیم ملی در این ورزشگاه به میدان برود. این رفتار و البته ابهام در زمینه ورود زنان به ورزشگاه مشهد، باعث شد تا تیم ملی کلا قید میزبانی در این شهر را بزند. به این ترتیب، یکی از لوکس‌ترین ورزشگاه‌های ایران، مدت‌ها پس از ساخت، با آن همه امکانات و هزینه بدون استفاده، جایی رها شده بود تا بود و نبودش، تفاوتی نداشته باشد.
خروج مشهد از آکبند
اکنون پس از سال‌ها انتقاد از مسئولان سیاسی – مذهبی شهر مشهد که اجازه استفاده از ورزشگاه امام رضا (ع) را به دیگر تیم‌های ایرانی نمی‌دهد و این ورزشگاه را آکبند نگه داشته‌اند، بالاخره تصمیمی اتخاد شد تا یک بازی در این ورزشگاه برگزار شود: نساجی – شهید قندی، در چارچوب بازی‌های جام حذفی. درست است که این میزبانی سهم تیم‌های مطرح ایرانی و لیگ برتری نشده؛ ولی باز هم همینکه بعد از مدت‌ها بالاخره یک بازی فوتبال در این ورزشگاه لوکس برگزار شده، جای امیدواری است. به ویژه اینکه مسئولان ورزشی این شهر قول مساعدت داده‌اند از این به بعد، زمینه را برای میزبانی‌های بیشتر فراهم کنند؛ هرچند که هنوز هم نگرانی‌هایی در در این مورد وجود دارد.
تابوشکنی با ورود زنان به ورزشگاه
اینکه مشهدی‌ها بالاخره اجازه داده‌اند یک بازی فوتبال در ورزشگاه امام رضا (ع) برگزار شود، بخشی از اتفاقات خوبی است که رخ داده؛ بخش بهتر این داستان مربوط به حضور تقریبی 40 نفر هوادار زن نساجی در این ورزشگاه بود که تیم خودی را تشویق می‌کردند. این برای اولین بار در فوتبال ایران است که زنان اجازه ورود به ورزشگاه مشهد، همان ورزشگاهی که می‌گفتند ورود زنان به آن خط قرمز است، داده می‌شود. به این ترتیب، این 40 نفر در نقش آوانگارد، سهم بسزایی در تابوشکنی در مشهد دارند. درست است که با توجه به گنجایش ورزشگاه مشهد، این تعداد هوادار زن بسیار اندک و ناچیز است؛ اما به نظر می‌رسد زمینه‌ساز حضور بیشتر و بهتر زنان علاقمند به فوتبال در این شهر باشد؛ به شرط آنکه مشهدی‌ها اجازه میزبانی به تیم‌های مطرح ایرانی در این ورزشگاه را بدهند!
