تاریخچه حضور ستارههای ایرانی در لیگ ترکیه؛ دوپینگ، بحران سیاسی و نیمکتنشینی!

اکثر ایرانیهایی که راهی فوتبال ترکیه شدند شرایط خوبی را تجربه نکردند.
سوپرلیگ ترکیه شاید از نظر فنی در سطح لیگهای بزرگ اروپایی قرار نگیرد، اما بدون شک از لحاظ هیجان، حساسیت و جو هواداری یکی از جذابترین رقابتهای باشگاهی دنیاست.البته که این لیگ، مربیان و ستاره های حاضر در آن به مراتب بالاتر از لیگ ایران و حتی سایر لیگ های آسیایی است. دربیهای داغ استانبول، همیشه نگاه میلیونها بیننده را به خود جلب کرده و این فضای پرشور، سالهاست توجه بازیکنان ایرانی را نیز به خود معطوف کرده است. با این حال، بررسی کارنامه لژیونرهای ایرانی در ترکیه نشان میدهد حضور در این لیگ لزوماً به پیشرفت منجر نشده و بسیاری از آنها نتوانستهاند درخشش ماندگاری از خود به جا بگذارند.
از دهه ۷۰ شمسی تاکنون، بازیکنان مختلفی از فوتبال ایران شانس خود را در ترکیه امتحان کردهاند؛ از رضا شاهرودی در آلتایاسپور و محمد خاکپور در واناسپور گرفته تا سهراب بختیاریزاده در ارزروماسپور، اما تقریباً هیچکدام دوران موفقی را تجربه نکردند. در دهه ۸۰، کاویانپور با کایسریاسپور شروعی خوب داشت، اما دوپینگ ناگهانی او مسیرش را به بنبست کشاند. بعدها نیز تجربه عجیب طارمی و رضاییان در ریزهاسپور با بحران سیاسی ترکیه و فسخ زودهنگام قراردادها به شکلی عجیب پایان یافت؛ ماجرایی که حتی باعث محرومیت و بسته شدن پنجره نقلوانتقالاتی پرسپولیس شد.
در سالهای اخیر، تنها چهرهای که توانست در فوتبال ترکیه به ثبات برسد مجید حسینی بوده است. او بعد از جام جهانی ۲۰۱۸ به ترابوزناسپور پیوست و در بیش از ۱۳۰ بازی برای این تیم به میدان رفت، در قهرمانی جام حذفی و سوپرجام نقش داشت و حتی در لیگ اروپا نیز تجربه بازی پیدا کرد؛ بیتردید موفقترین لژیونر ایرانی در ترکیه طی چند دهه اخیر است. در مقابل، همتیمی سابق او وحید امیری عملکرد متوسطی داشت و خیلی زود به پرسپولیس بازگشت.
چهرههایی مانند سجاد شهباززاده، پیام صادقیان، محمد نادری،میلاد محمدی و وحید امیری هم تجربه کوتاه و کمثمر در تیمهایی چون آلانیااسپور، عثمانلیاسپور، آلتایاسپور و آدانادمیراسپور و ترابزون داشتند. الهیار صیادمنش نیز با انتقال پر سر و صدایش به فنرباغچه نتوانست انتظارات را برآورده کند و در تیمهای دیگر اروپایی فرصت بیشتری برای بازی پیدا کرد.
در این میان، شاید ناکامترین چهره اخیر، علی کریمی باشد؛ بازیکنی که با وجود تجربه در کایسریاسپور، نه به رشد فنی رسید و نه در تیم ملی جایگاهش را حفظ کرد. مصدومیتها و انتخابهای نادرست او را از مسیر پیشرفت دور کرد و حضورش در ترکیه بیش از آنکه به سودش باشد، به قیمت از دست رفتن فرصتهای بزرگ تمام شد و حالا هم با فسخ قراردادش، باید تا نیم فصل بیرون بنشیند.بهطور کلی، تجربه دو دهه اخیر نشان میدهد سوپرلیگ ترکیه، برخلاف ظاهر پرزرقوبرقش، برای بازیکنان ایرانی سکوی پرتاب نبوده و اکثر بازیکنان ایرانی تجربه تلخی از حضور در فوتبال ترکیه داشتند.