سانسور زنانی که شفیع‌آباد را جهانی کردند/ زنان «گوجینو» چرا نادیده گرفته شدند؟
زهرا تکابی زن روستایی شفیع آباد که هسته اولیه گوجینو، زنانی که توانستند با کار و تلاش خود روستایشان را ثبت جهانی کنند گفت: نمی‌دانیم دلیل سانسور ما چه بود؟ سانسور کردن و نادیده گرفتن ما در پروسه ثبت جهانی شفیع آباد کرمان کار قشنگی نبود.
روستای شفیع آباد کرمان دو روز قبل در فهرست بهترین روستاهای گردشگری جهان توسط سازمان گردشگری ملل متحد معرفی و به ثبت جهانی رسید. اما هیچ کس نپرسید چرا لوح ثبت جهانی این روستا به جای زنان گوجینو که با تلاش‌های ۱۰ساله خود توانستند روستایشان را ثبت جهانی کنند، به مالک یک بومگردی در شهر آنجی چین اهداء شد و هیچ کس نپرسید چرا هیچ نام و نشانی از زنان گوجینو در پرونده ثبت جهانی روستای شفیع آباد وجود ندارد؟
به گزارش ایلنا، اما ما پیگیر این موضوع شدیم تا مشخص شود زنان روستای شفیع آباد با چه رنجی توانستند روستایشان را جهانی کنند. ثبت جهانی شفیع آباد از یک پروژه توانمندسازی زنان روستایی آغاز شد.
پروژه گوجینو، سال ۱۳۹۲ در روستای شفیع آباد کرمان با هدف توانمندسازی زنان جامعه محلی در دستیابی به معیشت پایدار از طریق مدیریت منابع آبی و قنات آغاز شد. مینا امین زاده یک تسهیلگر اعزام شده از تهران به روستای شفیع آباد رفت و با تشکیل نخستین حلقه از زنان روستا شامل ۶ زن، پروژه گوجینو را برای تولید صنایع دستی کلید زد.
زهرا تکابی یکی از مسئولین انجمن گوجینو در شفیع آباد کرمان می‌گوید: در حضور اول تلاش بر احیای قلعه تاریخی روستا برای گردشگری مدیر انجمن گوجینو در قشم می‌گوید: پروژه گوجینو از سال ۹۲ آغاز به کار کرد. زمانی که ۶ زن روستا تصمیم گرفتند با فعالیت صنایع دستی روستایشان را بسازند و قنات‌شان را احیاء کنند.
به گفته او، «مینا امین زاده» تسهیلگر محلی از تهران آمد و پروژه توانمندسازی زنان جوامع محلی در دستیابی به معیشت پایدار از طریق مدیریت منابع آبی و قنات را با حمایت سازمان عمران کرمان آغاز کرد. ابتدا تصمیم داشت قلعه تاریخی روستا را مرمت کند تا گردشگر وارد روستا شود. اما برنامه تغییر کرد. باید بر توانمندی زنان در حوزه تولید صنایع دستی کار می‌کرد. آن ابتدا تنها ۶ زن اعلام آمادگی کردند تا وارد این پروژه شوند. زنان دیگر هیچ اهمیتی ندادند.
گروه اولیه تشکیل شد و هر کدام ۲۰ هزار تومان پرداخت کردند تا صندوق صنایع دستی روستا تشکیل شود. کار گروهی را آغاز کردند تا با تولید صنایع دستی و فروش محصولات خود معاش‌شان را فراهم و به روستا کمک کنند.
زهرا تکابی می‌گوید: ابتدا در قلعه تاریخی روستا که جاذبه گردشگری هم بود بساط فروش صنایع دستی خود را پهن کردند و کم کم فروش محصولات زیاد شد و بخشی از سود حاصل از فروش صنایع دستی را در صندوق گذاشتند. کم کم زنان دیگر نیز به این گروه توانمندسازی ملحق شدند. ۶ زن به ۹ زن رسید و آنقدر قوی شدند که به روستاهای اطراف رفتند و زنان دیگری را هم به عضویت گوجینو درآوردند. حالا دیگر گوجینو تنها نبود و زنان روستاهای همجوار هم آمدند و اکنون ۱۵۰ زن در حال فعالیت در حوزه صنایع دستی هستند.
زنان روستای شفیع آباد و روستاهای اطراف محصولات‌شان را به تشکل گوجینو دادند و این تشکل روستایی که هسته اولیه آن با ۶ زن تشکیل شد محصولات صنایع دستی را می‌فروخت و کم کم بخشی از سود فروش حاصل از محصولات صنایع دستی به نگهداری و احیای قنات‌ها اختصاص یافت.
زهرا تکابی می‌گوید: جلساتی برگزار کردیم تا تصمیماتی برای انجام کارهای عام المنفعه با سود حاصل از فروش محصولات صنایع دستی بگیریم و در نهایت به قنات‌ها رسیدیم. زنان روستا حق آب داشتند و در قنات شریک بودند. ولی حق دخالت در نگهداری و لایروبی و حفظ قنات‌ها را نداشتند. همانجا مطرح کردیم که حفظ قنات‌ها می‌تواند بهانه‌ای برای مشارکت اجتماعی زنان روستایی باشد. چون نمی‌توانستیم بیل برداریم و ته چاه برویم و قنات‌ها را لایروبی کنیم.
بنابراین تصمیم گرفتیم با سوزن دوزی به مردها کمک کنیم و بگویم ما هم می‌خواهیم در نگهداری روستا مشارکت کنیم. اولین پولی که از راه دوخت و دوز به دست آوردیم برای لایروبی قنات‌ها گذاشتیم. به مردهای روستا کمک کردیم و این حرکت آنقدر تاثیرگذار بود که مردان بیشتری اجازه عضویت زنان در تشکل گوجینو دادند. باورشان نمی‌شد که ما چنین توانایی برای حفظ قنات‌ها داشته باشیم و به حسن نیت ما پی بردند و مشارکت زنان در امور روستا آغاز شد.
این عضو هسته اولیه زنان گوجینو در روستای شفیع آباد کرمان که حالا به عنوان بهترین روستای گردشگری جهان از سوی سازمان ملل متحد معرفی شده است، می‌گوید: به احیا و ماندگاری ۸ قنات کمک کردیم. قنات شفیع آباد، قنات مهدی آباد، قنات زیارتگاه، قنات حسین آباد، قنات شریف آباد و… به برخی از قنات‌ها هم چندین بار کمک کردیم.
برای لایروبی قنات‌ها پول دادیم. برای گرفتن کارگران بیشتر برای لایروبی قنات پول دادیم. بالابر برای تسریع در روند لایروبی قنات‌ها خریداری کردیم و در روستای حسین آباد هم وقتی دهانه چاه قنات ریخته بود و نیاز به «نای» برای گذاشتن در دهانه چاه داشتند تا خاک وارد قنات نشود و قنات خشک نشود برایشان با پول همان صندوق صنایع دستی که تشکیل داده بودیم و بخشی از سود حاصل از فروش محصولات صنایع دستی را آن جا می‌گذاشتیم برایشان «نای» خریدیم تا قنات حسین آباد با خاک پر نشود و زنده بماند.
اما چرا در روند ثبت جهانی روستای شفیع آباد کرمان هیچ نامی از زنان گوجینو که توانستند باغات و قنات و مزارع روستا را با پول حاصل از فروش محصولات صنایع دستی خود در حاشیه کویر لوت در کرمان احیا کنند، مطرح نشد؟
زهرا تکابی زن روستایی شفیع آباد که هسته اولیه گوجینو، زنانی که توانستند با کار و تلاش خود روستایشان را ثبت جهانی کنند می‌گوید: نمی‌دانیم دلیل سانسور ما چه بود؟ سانسور کردن و نادیده گرفتن ما در پروسه ثبت جهانی شفیع آباد کرمان کار قشنگی نبود. آن هم در شرایطی که بحث محدود بودن زنان در ایران مطرح می‌شود بهترین فرصت برای افتخار به همت و تلاش زنان ایران بود تا جهان بداند زنان ایرانی چه اندازه توانمند هستند.
تکابی ادامه می‌دهد: دست‌های پشت پرده باعث شدند ما دیده نشویم. مسئول پرونده شفیع آباد به روستا آمد و به جای آن که با گوجینو همان هسته اولیه جهانی شده شفیع آباد ارتباط بگیرد، با مالک یک بومگردی که هیچ کار مهمی در حفظ محیط زیست روستا یا تلاش‌های گروهی زنان روستا نداشت وارد مذاکره شد و او نیز از ما اطلاعات و گزارش و عکس و فیلم گرفت و ما هم فقط به خاطر روستا با او مشارکت کردیم. اما نمی‌دانستیم می‌خواهد اطلاعات ما را بگیرد و برود و لوح ثبت جهانی زنان شفیع آباد را در چین دریافت کند. چرا کسی ما را ندید؟
چرا زحمات تمام این سال‌ها را هیچکس ندید و حتی در استانداری کرمان هم در مراسم پخش زنده انتخاب روستای شفیع آباد به عنوان بهترین روستای گردشگری جهان دعوت نبودیم تا در جشن شادی شفیع آباد شریک باشیم؟ حتی در پوسترهای تبلیغاتی هم هیچ تصویری از زنان شفیع آباد و صنایع دستی آن‌ها نبود. تصاویر پوسترها جاذبه‌های طبیعی ما بود. در حالی که ملاک ثبت جهانی شفیع آباد زنان روستا و صنایع دستی‌شان بود.
عضو هسته اولیه تشکیل زنان توانمند روستای شفیع آباد کرمان که با تولید صنایع دستی و سود حاصل از فروش محصولات ۸ قنات را زنده کرده‌اند و مزارع و باغات روستا را احیا و مقدمه جهانی شدن روستایشان را با سختی و محنت فراهم کردند، به ایلنا می‌گوید: دلمان شکست. انتظار دلداری داریم. نباید ما را در ادامه مسیرمان دلسرد کنند. این زنان بودند که روستای شفیع آباد کرمان را جهانی کردند و اگر ما نبودیم این اتفاق نمی‌افتاد. امیدواریم صدای ما را بشنوند.
