نکته مهم از بازی پرسپولیس-ترابوزان؛ تیم هاشمیان منسجم و تاکتیکی

پرسپولیس، عصر چهارشنبه، در اردوی آماده‌سازی‌اش در ترکیه، در دومین دیدار به مصاف ترابزون‌اسپور رفت و به نتیجه مساوی بدون گل رسید. این دومین بازی پرسپولیس با وحید هاشمیان در اردوی پیش‌فصل و البته اولین دیداری از تیم او بود که توسط ترکیه‌ای‌ها پخش شد. پخش این بازی مجالی مناسب در اختیار هواداران باشگاه قرار داد تا به طور حداقلی هم که شده با تفکرات وحید هاشمیان در پرسپولیس آشنا شوند.

عاشق 1-3-2-4؟

مهمترین پرسشی که در هفته‌های اخیر درباره وحید هاشمیان مطرح شد این بود که با توجه به تعدد وینگر در این تیم، این مربی قرار است با چه سیستمی، پرسپولیس را مهیای رقابت کند. پاسخ، حداقل در این بازی، مشخص شد: 1-3-2-4. وحید هاشمیان که پیش‌تر هم تمایلش به استفاده از این سیستم را در عصر کوتاه مربیگری نشان داده بود، برای پرسپولیس هم همین نسخه را تجویز کرده. البته که این سیستم پایه در فاز تدافعی تغییراتی داشت که سیستم پرسپولیس را گاهی اوقات به 1-1-4-4 تغییر می‌داد؛ همان سیستمی که یحیی گل‌محمدی در عصر حضورش در این باشگاه آن را به کار گرفته بود.

تاکتیک‌پذیر باشید

باوجود این، نکته برجسته‌ای که پرسپولیسِ وحید هاشمیان داشت نه سیستم به کار گرفته توسط او، بلکه اجرای فرامین تاکتیکی بود. دوندگی و حفظ نظم در پیاده کردن خواسته‌های تاکتیکی وحید هاشمیان، حرف نخست را می‌زند. موردی که نشان می‌دهد هاشمیان آن را این روزها در پرسپولیس خوب جا انداخته، تاکتیک‌پذیری است؛ همان اصلی که پیش از این، تعدادی از مربیان خارجی که در لیگ برتر مشغول به کار شده، از آن گلایه کرده و یکی از نواقص بازیکنان ایرانی توصیف کرده بودند. در این پرسپولیس و باز هم حداقل در این بازی، روشن بود که انسجام تاکتیکی برای هاشمیان در اولویت قرار دارد. بازیکنان در زمانی که تیم رقیب صاحب توپ بودند، باید عمق را می‌بستند، جمع می‌شدند، فاصله بین خطوط را به حداقل می‌رساندند و با دوندگی بسیار، علاوه بر بستن فضا و نیم‌فضاهای موجود، سعی در بازپس‌گیری توپ از تیم رقیب می‌کردند. در چنین شرایطی، پیش می‌آمد که بازیکن صاحب توپ حریف، بعضی وقت‌ها توسط چند سرخ‌پوش محاصره شود.

از زدن زیر توپ نهراسید

نکته دیگری که در این بازی به چشم آمد، استفاده از توپ‌های بلند برای فرار مهاجم سرعتی این تیم یعنی علی علیپور بود. در تاکتیک تجمعی و فشرده‌ای که هاشمیان برای پرسپولیس درنظر گرفته بود، رسیدن به خط حمله در اولین زمان ممکن اولویت داشت. به همین دلیل بود که ارسال توپ‌های بلند، پشت مدافعان برای فرار علی علیپور به کرات دیده شد. حتی تک موقعیت پرسپولیس در این بازی که توسط علیپور به هدر رفت هم از این حربه به دست آمد.

جایی برای تفکرات هجومی نیست؟

وحید هاشمیان پیش از این در تنها گفت‌وگوی مفصلش، درباره تفکراتی که قرار است در پرسپولیس پیاده کند، اظهارنظری مبهمی داشت. او گفته بود که می‌خواهد فوتبالی هجومی و نتیجه‌گرا ارائه کند؛ تناقضی آشکار که ذهن بسیاری از هواداران این تیم را آشفته کرده بود. باوجود این، در بازی با ترابزون، مشخص بود که هاشمیان بیش از آنکه به فکر حمله و اصرار به کارهای هجومی داشته باشد، در پی تقویت سازمان تیمی است تا در وهله اول، انسجام تاکتیکی حفظ شود. بلوک‌های فشرده در خط دفاعی و میانی، گواهی بر این ادعا است. البته که شاید این نوع از آرایش تاکتیکی برای همه تیم‌هایی که پرسپولیس قرار است مقابل آن‌ها به میدان برود، یکسان نباشد. برای این موضوع هم باید منتظر بازی‌هایی دیگر از این تیم شد.

چه خوب که بیفوما در ترکیب است

در بین تمامی فعل‌وانفعالاتی که پرسپولیس داشت، چهره متفاوتش تیوی بیفوما بود. وینگری که در همین فصل از استقلال خوزستان به پرسپولیس پیوسته. تیوی که در دیدار قبل هم گلی تماشایی زد، به تنهایی مسئولیت بالا بردن خلاقیت در ترکیب پرسپولیس را به عهده دارد. البته که این مسئولیت احتمالا تا زمانی است که اورونوف از بند مصدومیت رها شود و به ترکیب برگردد. اینجا همان نکته‌ای است که هواداران پرسپولیس را احتمالا سر ذوق بیاورد و دست وحید هاشمیان برای بی‌پروایی در فاز هجومی را هم باز بگذارد. بیفوما برای چندمین بار نشان داد که می‌تواند در خلق موقعیت و گلزنی کمک شایانی به پرسپولیس کند. حضور او در زمین و بازگشت اورونوف، پرسپولیس را در 2 سمت زمین، خطرناک نشان خواهد داد.